bırakıp gittin beni bütün kapılarda
bütün çöllerde tek başıma koydun
şafakta arayıp öğle vakti yitirdiğim
vardığım hiç bir yerde değildin
sensiz bir odanın sahrasını nasıl anlatsam
hiçbir şeyin seni andırmadığı bir pazar kalabalığını
denizde dalgakırandan da boş boşluğunu bir günün
seslenip de senden cevap alamadığım sessizliği
bırakıp gittin beni kalarak olduğun yerde hareketsiz
her yerde bırakıp gittin beni gözlerinle
düşlerin yüreğiyle bırakıp gittin beni
yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin
düşen hep ben oldum en küçük kımıldanışında senden
başını çevirdiğin için ağladığımı görmedin hiç
bana bakıp görmediğin için
ben yokken içini çektiğin için
ayağına düşen gölgene acıdın mı hiç sen
Louis Aragon]
En sevdiğim şairlerden birinin mükemmel bir şiiri.. bu kadar mı güzel anlatılır?… tekrar hatırlattığın için çok teşekkürler rıdvan :up:
yorumun için teşekkürler!beni en çok etkileyen kısmı ikinci kısmı oldu.ölüm ve özlemi o kadar yalın fakat etkileyici bir dille anlatıyor ki…bu duyguları şaire yaşatan Elsayı da unutmamak lazım:)
ayağına düşen gölgene acıdın mı hiç sen ? 🙁 çok hoş emeğine sağlık :up:
evet aynen en güzel yeri de bence o..teşekkür ederim